ตฤณ อ่านว่า 'ตริน' แปลว่าหญ้า ฉะนั้น ดังตฤณจึงแปลว่า เหมือนกับหญ้าสักต้นหนึ่ง ผมใช้ชื่อนี้ครั้งแรกเมื่อเขียนบทความลงนิตยสารตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๔ และใช้เรื่อยมาเป็นนามแฝงเดียวในการออกงานเผยแพร่
ผมชอบสิ่งที่ทำได้ง่ายและน่าสนใจ ซึ่งชีวิตนี้ผมก็พบอยู่สองอย่าง
อย่างแรก คือ การเขียนหนังสือ เมื่อใดที่เขียน ความคิดจะแตกกิ่งก้านสาขา สนุกกับภาพในหัวที่ชัดเจนขึ้น ออกจากโลกแคบๆได้ด้วยการเขียนอะไรง่ายๆสักสองสามประโยค ผมเริ่มเป็นนักเขียนจากการเขียนนิยายเอาสนุก มีความสุขแค่ได้ให้ครอบครัวและเพื่อนฝูงอ่านเล่น แต่ก็นึกไม่ถึงว่า นวนิยายจะพาไปรู้จักความสามารถจินตนาการอันไร้ขีดจำกัดแบบมนุษย์ ยิ่งเขียน ยิ่งไกลจากโลกความจริงออกไปทุกที แต่ก็งานเขียนเช่นกัน ที่นำผมกลับมาสู่โลกความจริง และยอมรับความจริงได้ยิ่งกว่าเคย ผมเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับตัวเองผ่านข้อคิดสั้นๆทุกวัน รู้จักตัวเองมากขึ้นทีละนิด และหลายครั้งก็รู้สึกราวกับมีอีกภาคหนึ่ง ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าตัวเอง คิดได้มากกว่าตัวเอง คอยบอก คอยส่องทาง หรือกระทั่งคอยจับมือเขียนให้
อย่างที่สอง คือ การอ่านพระไตรปิฎก ผมเป็นคนมีมโนภาพแสนพิเศษขณะอ่านพระไตรปิฎก ไม่ว่าฉบับย่อหรือฉบับเต็ม เพียงเปิดหน้าพระไตรปิฎกขึ้นมา จะรู้สึกถึงความสว่างเจิดจ้า จิตใจเบ่งบาน ราวกับเปิดไฟกลางห้องมืด ผมเข้าใจ จดจำ และเข้าถึงบรรยากาศสมัยพุทธกาลได้ราวกับย้อนกลับไปที่สมัยนั้น อ่านพระสูตรไหนก็เหมือนได้เห็น ได้ฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ ราวกับพระองค์ท่านไม่เคยสิ้นพระชนม์หรือดับขันธ์ไปไหนเลย
ครูบาอาจารย์ของผมมีอยู่มาก แต่ที่เคารพรักสุดหัวใจ คือ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย และหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ เพราะทั้งสองท่านนี้ นอกจากเมตตาสอนผมทางวาจา ยัง 'สอน' ผมด้วยกระแสแห่งความสงบนิ่ง ผาสุก สว่างเย็น อันพ้นไปจากโลกแห่งความทุกข์ร้อน บันดาลใจให้ไม่รู้สึกเป็นอื่นกับธรรมอันทันสมัยอยู่ทุกกาล
นับแต่วันแรกจนวันนี้ ผมดีใจที่ปณิธานของนักเขียนวัยกลางคน ยังคงเดิมเหมือนกับปณิธานของนักเขียนวัยรุ่น ที่ปรารถนาจะทำให้คนร่วมสมัย 'รู้จักพระพุทธเจ้า' กันได้ง่ายๆ จะผ่านแบบนวนิยาย บทความ คลิปวิดีโอ ไฟล์เสียง หรือหนังสือธรรมะก็ตาม
ตุลาคม ๕๘
อ่านบทความใหม่จากดังตฤณทุกเช้าได้ที่
facebook.com/dungtrin
หรือทาง line@ ที่ @dungtrin
ความเป็นมาของดังตฤณ ในสัมภาษณ์ล่าสุดกับสายสวรรค์
ตฤณ อ่านว่า 'ตริน' แปลว่าหญ้า ฉะนั้น ดังตฤณจึงแปลว่า เหมือนกับหญ้าสักต้นหนึ่ง ผมใช้ชื่อนี้ครั้งแรกเมื่อเขียนบทความลงนิตยสารตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๓๔ และใช้เรื่อยมาเป็นนามแฝงเดียวในการออกงานเผยแพร่
ผมชอบสิ่งที่ทำได้ง่ายและน่าสนใจ ซึ่งชีวิตนี้ผมก็พบอยู่สองอย่าง
อย่างแรก คือ การเขียนหนังสือ เมื่อใดที่เขียน ความคิดจะแตกกิ่งก้านสาขา สนุกกับภาพในหัวที่ชัดเจนขึ้น ออกจากโลกแคบๆได้ด้วยการเขียนอะไรง่ายๆสักสองสามประโยค ผมเริ่มเป็นนักเขียนจากการเขียนนิยายเอาสนุก มีความสุขแค่ได้ให้ครอบครัวและเพื่อนฝูงอ่านเล่น แต่ก็นึกไม่ถึงว่า นวนิยายจะพาไปรู้จักความสามารถจินตนาการอันไร้ขีดจำกัดแบบมนุษย์ ยิ่งเขียน ยิ่งไกลจากโลกความจริงออกไปทุกที แต่ก็งานเขียนเช่นกัน ที่นำผมกลับมาสู่โลกความจริง และยอมรับความจริงได้ยิ่งกว่าเคย ผมเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับตัวเองผ่านข้อคิดสั้นๆทุกวัน รู้จักตัวเองมากขึ้นทีละนิด และหลายครั้งก็รู้สึกราวกับมีอีกภาคหนึ่ง ที่เป็นผู้ใหญ่กว่าตัวเอง คิดได้มากกว่าตัวเอง คอยบอก คอยส่องทาง หรือกระทั่งคอยจับมือเขียนให้
อย่างที่สอง คือ การอ่านพระไตรปิฎก ผมเป็นคนมีมโนภาพแสนพิเศษขณะอ่านพระไตรปิฎก ไม่ว่าฉบับย่อหรือฉบับเต็ม เพียงเปิดหน้าพระไตรปิฎกขึ้นมา จะรู้สึกถึงความสว่างเจิดจ้า จิตใจเบ่งบาน ราวกับเปิดไฟกลางห้องมืด ผมเข้าใจ จดจำ และเข้าถึงบรรยากาศสมัยพุทธกาลได้ราวกับย้อนกลับไปที่สมัยนั้น อ่านพระสูตรไหนก็เหมือนได้เห็น ได้ฟังพระพุทธเจ้าเทศน์ ราวกับพระองค์ท่านไม่เคยสิ้นพระชนม์หรือดับขันธ์ไปไหนเลย
ครูบาอาจารย์ของผมมีอยู่มาก แต่ที่เคารพรักสุดหัวใจ คือ หลวงพ่อพุธ ฐานิโย และหลวงปู่เหรียญ วรลาโภ เพราะทั้งสองท่านนี้ นอกจากเมตตาสอนผมทางวาจา ยัง 'สอน' ผมด้วยกระแสแห่งความสงบนิ่ง ผาสุก สว่างเย็น อันพ้นไปจากโลกแห่งความทุกข์ร้อน บันดาลใจให้ไม่รู้สึกเป็นอื่นกับธรรมอันทันสมัยอยู่ทุกกาล
นับแต่วันแรกจนวันนี้ ผมดีใจที่ปณิธานของนักเขียนวัยกลางคน ยังคงเดิมเหมือนกับปณิธานของนักเขียนวัยรุ่น ที่ปรารถนาจะทำให้คนร่วมสมัย 'รู้จักพระพุทธเจ้า' กันได้ง่ายๆ จะผ่านแบบนวนิยาย บทความ คลิปวิดีโอ ไฟล์เสียง หรือหนังสือธรรมะก็ตาม
ตุลาคม ๕๘
อ่านบทความใหม่จากดังตฤณทุกเช้าได้ที่
facebook.com/dungtrin
หรือทาง line@ ที่ @dungtrin
ความเป็นมาของดังตฤณ ในสัมภาษณ์ล่าสุดกับสายสวรรค์
